PLCEL:
Ruch Światło-Życie uwrażliwia swoich członków na wszelkie inicjatywy i dzieła związane z wyzwoleniem człowieka mocą Ewangelii Chrystusa od grzechu, zwłaszcza przybierającego rozmiary nałogów społecznych (alkoholizm, narkomania) oraz od wszelkiego rodzaju uzależnień i niewoli poniżających godność człowieka, dziecka Bożego. Do programu wyzwolenia, któremu Ruch chce służyć, należy także wyzwolenie od kłamstwa i od lęku. Do realizacji tych zadań powołana jest Diakonia Wyzwolenia (zob. projekt statutu CDJ).
Diakonia Wyzwolenia służy zatem wszelkim akcjom i pracom podejmowanym przez Ruch w celu wyzwolenia człowieka z wszelkiej niewoli wewnętrznej, szczególnie zaś prowadzi dzieło Krucjaty Wyzwolenia Człowieka (Podręcznik ORD, str. 128).
POWSTANIE:
Słowa Jana Pawła II skierowane do Polaków 23 października 1978 roku, aby „przeciwstawiać się wszystkiemu, co uwłacza ludzkiej godności i poniża obyczaje zdrowego społeczeństwa, co czasem może aż zagrażać jego egzystencji” stały się inspiracją do zainicjowania Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Ks. Blachnicki po powrocie do Polski z inauguracji pontyfikatu papieża Jana Pawła II „spotkał się z doświadczonymi działaczami trzeźwościowymi u oo. Kapucynów w Zakroczymiu, gdzie mieściło się jedno z ważnych centrów trzeźwościowych. Następnie, w styczniu i lutym 1979 r., dla animatorów Ruchu światło-Życie, pragnących zaangażować się w KWC, zorganizował czterodniową Oazę Rekolekcyjną Diakonii Wyzwolenia. Podczas tych rekolekcji powołał nową diakonię Ruchu światło-Życie – diakonie wyzwolenia” (czyt. Ks. Adam Wodarczyk, Prorok Żywego Kościoła, Katowice 2008, s. 419.).
KRUCJATA WYZWOLENIA CZŁOWIEKA
Krucjata Wyzwolenia Człowieka jest programem działania, który ma na celu przezwyciężenie wszystkiego, co zagraża godności osoby i poniża zdrowe obyczaje społeczne. Dlatego Krucjata Wyzwolenia Człowieka propaguje styl życia oparty na prawdzie, miłości i wolności. Jest służbą na rzecz wyzwolenia z nałogów społecznych, zwłaszcza alkoholizmu oraz ze wszelkiego zakłamania i lęku, które niszczą ludzką godność i nie pozwalają człowiekowi urzeczywistniać siebie zgodnie ze swoim powołaniem.
"Krucjata"
Wyrazu „krucjata” oznaczającego wyprawę wojenną podejmowaną w celu wyzwolenia spod panowania pogan Ziemi Świętej, na której żył i umarł Chrystus używamy przenośnie dla oznaczenia akcji religijno-moralnej, której celem jest wyzwolenie tej ziemi świętej, która jest każdy człowiek. KWC to nic innego jak mobilizowanie „kolumny ratunkowej” ludzi, którzy w oparciu o misje Chrystusa oraz o uczestnictwo w Jego namaszczeniu Duchem Świętym świadomie podejmują misje wyzwalania tych swoich braci, którzy są niewolnikami nałogów (czyt. Ks. Blachnicki, Krucjata Wyzwolenia Człowieka – Podręcznik).
Symbole KWC
Przesłanie Krucjaty wyraża jej herb. Zawołaniem Krucjaty są słowa "Nie lękajcie się!", często wypowiadane przez Chrystusa, a także często przywoływane przez papieża Jana Pawła II. Przypominają one członkom Krucjaty, że głównym ich zadaniem jest wyzwalanie ludzi od lęku, który czyni człowieka niewolnikiem. Krzyż to znak Krucjaty wyprawy krzyżowej, a zarazem znak najgłębszej tajemnicy wolności. Litera "M" symbolizuje stojącą pod Krzyżem Maryję wzór naszego oddania się Chrystusowi i zjednoczenia z Nim. Małe "m" po drugiej stronie krzyża to "my", którzy stajemy na zawołanie Papieża, aby wraz z Nim zjednoczyć się z Maryją (Totus Tuus) w oddaniu się Chrystusowi (czyt. Ks. Blachnicki, Krucjata Wyzwolenia Człowieka – Podręcznik).
Godłem Diakonii Wyzwolenia jest tarcza, na której wypisane są słowa „Prawda was wyzwoli”. Pod nimi widnieją splecione dłonie i znak Ruchu Światło-Życie.
Patronowie KWC
Główną patronką Krucjaty jest Niepokalana, Matka Kościoła.
W Niepokalanej członkowie Krucjaty widzą wzór osoby ludzkiej w pełni wolnej, bo całkowicie przez bezinteresowną miłość oddanej Chrystusowi i dziełu zbawienia ludzi. Złączenie się z Maryją w tej postawie stanowi najgłębszą tajemnicę żywotności i owocności KWC. Drugim patronem KWC jest święty Stanisław BM, jest on dla członków Krucjaty wzorem odwagi w dawaniu świadectwa najwyższym wartościom.
KWC uznaje także za swego patrona świętego Maksymiliana Kolbe, patrona pierwszej Krucjaty Niepokalanej, który uczy oddania się Niepokalanej i jest wspaniałym przykładem oddania życia za braci (czyt. Ks. Blachnicki, Krucjata Wyzwolenia Człowieka – Podręcznik).
Taktyka Krucjaty - Metody działania KWC
Ponieważ wyzwolenie jest możliwe tylko w Jezusie Chrystusie i dokonuje się mocą Jego Ewangelii, dlatego podstawową drogą Krucjaty jest:
Ewangelizacja, czyli głoszenie z wiarą i mocą Jezusa Chrystusa, który wyzwala człowieka,
Modlitwa indywidualna i wspólnotowa,
Post, całkowita abstynencja od alkoholu.
Abstynencja w KWC
Abstynencja od alkoholu w Krucjacie to osobisty dar, podjęty dobrowolnie z pobudek miłości i odpowiedzialności za dobro drugiego człowieka. Dla członków Krucjaty abstynencja to:
Czyn osobistej wolności
Zadośćuczynienie za grzechy pijaństwa,
Wyraz miłości do ludzi uzależnionych, dla których zupełna abstynencja jest jedynym warunkiem trzeźwości,
Skuteczny środek przemiany obyczajów,
Sposób pracy nad sobą i kształtowania charakteru,
Ważny środek profilaktyczny i wychowawczy,
Znak miłości do Ojczyzny.
Przez abstynencję Krucjata Wyzwolenia Człowieka rozumie całkowite i dobrowolne wyrzeczenie się alkoholu jako napoju pod wszelką postacią i we wszelkiej ilości. Definicja ta nie obejmuje używania alkoholu w innym charakterze np. jako lekarstwa, (jeśli alkohol występuje jako składnik prawdziwego lekarstwa) lub w celach liturgicznych. Również spożywanie alkoholu w potrawach (np. w tortach) lub w cukierkach zasadniczo nie podpada pod pojęcie abstynencji. Z tak określonej definicji abstynencji wynika, że nie chodzi tu o zwalczanie alkoholu jako takiego, ale o zwalczanie zwyczaju picia alkoholu. Abstynencja jest środkiem do osiągnięcia celu, jakim jest przywrócenie trzeźwości w Polsce i wychowanie dzieci i młodzieży w zdrowych obyczajach.
Zadania KWC
Podstawową formą działania KWC jest świadectwo stylu życia jej członków.
Inne formy działania członków KWC to:
Spotkania modlitewne i formacyjne członków KWC,
Organizowanie pielgrzymek w intencjach trudnych problemów społecznych,
Organizowanie uroczystości religijnych i towarzyskich bez alkoholu (np. wesela, sylwester),
Praca w gminnych komisjach rozwiązywania problemów alkoholowych,
Pomoc osobom uzależnionym,
Rekolekcje dla uzależnionych,
Praca profilaktyczna wśród dzieci i młodzieży,
Parafialne rekolekcje wyzwolenia,
Młodzieżowe kluby bezalkoholowe,
Tworzenie ośrodków profilaktyczno-szkoleniowych,
Diakonia Życia wychowanie do czystości i miłości oraz obrony życia,
i inne działania na polu zaangażowania społecznego.
Deklaracja KWC
Postanowienie abstynencji jest równoznaczne z decyzją włączenia się do KWC. Jest ono zadeklarowane na piśmie i wpisane do "Księgi Czynów Wyzwolenia", istniejącej przy każdej stanicy (w każdej diecezji). Przyjmuje się dwie formy składania zobowiązań abstynenckich:
Na jeden rok, przez co staje się ktoś kandydatem do KWC;
Na czas przynależenia, do KWC, przez co staje się członkiem Krucjaty.
Deklarację członkowską mogą składać zasadniczo osoby pełnoletnie. Deklaracja zawiera także postanowienie nie częstowania i nie wydawania pieniędzy na alkohol. Złożenie deklaracji ma charakter zobowiązania się wobec wspólnoty ruchu Krucjaty Wyzwolenia Człowieka i każdy zachowuje wolność wycofania go w chwili wyłączenia się z szeregu członków KWC.
 |  |
| Herb Krucjaty Wyzwolenia Człowieka | Godło Diakonii Wyzwolenia |